പതുക്കെ പുണര്ന്നു നീ മണ്ണിനെ
നവോന്മേഷഭരിതം ഹൃത്തില് നിന്നുമുണര്ന്നു പുതുമുള
പതുക്കെ പുണര്ന്നു നീ മണ്ണിനെ
നവോന്മേഷഭരിതം ഹൃത്തില് നിന്നുമുണര്ന്നു പുതുമുള
തളിരായ് വിരിഞ്ഞ നിന്നിലകളതിദ്രുതം ഹരിതം പുതച്ച്
അന്നദാതാവായ് വളര്ന്നല്ലോ
തളിരായ് വിരിഞ്ഞ നിന്നിലകളതിദ്രുതം ഹരിതം പുതച്ച്
അന്നദാതാവായ് വളര്ന്നല്ലോ
പലനാള് ഊട്ടി പിന്നെ വിളര്ത്തോരുടലുമായ്
തളര്ന്നു വീഴുന്നു അന്തിയാത്രയായ് വീണ്ടും മണ്ണില്
പലനാള് ഊട്ടി പിന്നെ വിളര്ത്തോരുടലുമായ്
തളര്ന്നു വീഴുന്നു അന്തിയാത്രയായ് വീണ്ടും മണ്ണില്
ആരുണ്ട് വിലപിയ്ക്കാന് നിന്നെയോര്ത്ത്
എന്നെങ്കിലും ഹരിതാഭാമാം മുഖം തെല്ലോര്ത്ത് നനവൂറാന്
ആരുണ്ട് വിലപിയ്ക്കാന് നിന്നെയോര്ത്ത്
എന്നെങ്കിലും ഹരിതാഭാമാം മുഖം തെല്ലോര്ത്ത് നനവൂറാന്
പ്രണയിച്ചിരുന്നു നിന്നെ ഞാന് നിന് പച്ചയുടുപ്പിനെ
പ്രണയിച്ചിരുന്നു നിന്നെ ഞാന് നിന് പച്ചയുടുപ്പിനെ
അറിഞ്ഞില്ല അതിനുള്ളില് പിടയ്ക്കും തുടുപ്പിനെ
അറിഞ്ഞില്ല അതിനുള്ളില് പിടയ്ക്കും തുടുപ്പിനെ
നിറയുന്നില്ലെന് മിഴി നീ വിടപറയുമ്പോള്
നിറയുന്നില്ലെന് മിഴി നീ വിടപറയുമ്പോള്
നിറയുന്നല്ലോ മുന്നില് പച്ചതന് പുതുകൂട്ടം
നിറയുന്നല്ലോ മുന്നില് പച്ചതന് പുതുകൂട്ടം
പച്ചതന് പുതുകൂട്ടം
പച്ചതന് പുതുകൂട്ടം
കവിത: പച്ച
രചന: വിനയചന്ദ്രന്
ആലാപനം: ബാബു മണ്ടൂര്
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു;രചനയും,ആലാപനവും.
ReplyDeleteകൊച്ചുമുതളാളിക്ക് ആശംസകളോടെ,
സി.വി.തങ്കപ്പന്
നന്ദി സര്
Deleteഈ ഒരു കവിത മതീല്ലേ ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞില് കൂടി “പച്ച” ഉണര്ത്താന്...!
ReplyDeleteനന്ദി കൂട്ടുകാരാ ഒരുപാട്...!
:) ഒരു വാക്കുമതി വര്ഷിണി..!
Deleteനന്ദി സുഹൃത്തേ!
ReplyDelete